Road trip USA

Hoi allemaal!

Vandaag ben ik een beetje verdrietig, want ik heb vanochtend afscheid genomen van Marc. Mijn vlucht naar New York ging om 8 uur vanochtend en hij is vanmiddag vertrokken naar Amsterdam. Hij is nu onderweg naar jullie en ik ben inmiddels in mijn hostel. Mis hem nu al, want ik ben mijn lippenbalsem kwijt en hij zou vast weten waar hij is. Ik ben ook al meteen de verkeerde metro in gestapt toen ik hier aankwam. Marc is daar veel beter in.
Ik ga hier vast een super leuke tijd krijgen, maar samen is toch beter dan alleen!

We hebben het in de afgelopen 2,5 week ook heel erg leuk gehad en vooral heel veel gegeten! Zoals opa en oma Sieltjens zeggen; het is nog steeds Amerika, maar dan toch heel anders!

Het begon allemaal in Los Angeles, onze eerste stop na Zuid Amerika. We kwamen erg laat aan, waardoor we niet veel van de stad konden zien in de taxi naar ons hostel. Na een korte nacht stond ik om 7 uur alweer naast mijn bed. We konden niet wachten om zo snel mogelijk de stad in te gaan! We verbleven in Hollywood, dus dat was natuurlijk waar we als eerste heen gingen. Ik voelde me net als een kind in een pretpark. Alles is groots met veel herrie en veel knipperende lichten. Een van de eerste dingen die we zagen waren de Hollywood letters! Als puber was ik altijd ontzettende fan van The Hills, een reality serie over het leven in LA. Nu stond ik er zelf! Het was echt een droom die uit kwam.
We hebben de rest van de dag rondgelopen in Downtown en Santa Monica en heerlijk gegeten. Helaas waren we allebei kotsmisselijk na het eten van een stuk cheesecake. Ik denk dat we niet veel konden hebben na de karige maaltijden in Zuid Amerika.

De dag erop gingen we ons busje ophalen. Het ding was super groot, zoals alles in de US. Het leek net of we met een vrachtwagen reden en de eerste dagen moesten we daar wel even aan wennen. We hebben nog een beetje rond gecrosst door LA, want ook de buitenwijken zoals Beverly Hills en Bell Air moesten bekeken worden. Wie weet kwamen we nog sterren tegen! Dat boeide Marc natuurlijk helemaal niet, hij ging mee voor mij. Helaas regende het ontzettend hard, waardoor we het vrij snel gezien hadden. Echte sterren lopen natuurlijk niet in de regen, dus we zouden niemand tegenkomen.

De dagen erop zijn we rustig langs de kust naar boven gegaan. Het stuk dat wij gingen rijden, van LA naar Seattle, kon in principe in twee dagen gedaan worden dus we hadden alle tijd. We merkten al snel dat het wat kouder werd 's nachts en naarmate we verder omhoog reden, ging het steeds vaker regenen. Het is natuurlijk gewoon winter en op veel plekken net zo koud als in Nederland. Toen we aankwamen in het Yosemite Park, lag er sneeuw. Het maakt de uitzichten ontzettend mooi, maar 's nachts en 's ochtends was het vreselijk koud. Ik heb me meerdere keren afgevraagd of mijn tenen niet al afgestorven waren, omdat ik ze soms uren niet voelde. Dat krijg je als je met gympen door de sneeuw banjert. We moesten al ons etenswaar in een beer proef box doen, anders konden de beren 's nachts je auto in komen. Het was een heel avontuur om daar te kamperen! Marc was in zijn nopjes. Zoals voor mij Hollywood een droom was, was het Yosemite Park dat voor hem. En het was ook echt heel mooi! Overdag scheen de zon, waardoor het hele park er nog mooier uitzag. Ik denk dat we er allebei nog een keer terug willen komen in de zomer, vooral omdat er een aantal bezienswaardigheden dicht waren vanwege de tijd van het jaar.

Na het Yosemite Park zijn we meteen doorgereden naar San Francisco! Nog een droom van ons allebei. We hadden het geluk een parkeerplaats te vinden naast de Golden Gate Bridge waar geen bord stond dat je niet mocht kamperen. Vanaf daar kon je makkelijk een bus het centrum in nemen. Een van de hoogtepunten in San Francisco was voor ons Alcatraz, de oude gevangenis op een eiland voor de kust. We hadden gelezen dat het erg moeilijk was om aan kaarten te komen, maar blijkbaar geldt dat alleen voor de zomermaanden. Bij de kassa konden we gewoon kaarten voor de volgende dag krijgen. Eenmaal op het eiland moesten een audio tour doen, waar we normaal gesproken een hekel aan hebben. Het is het toppunt van knulligheid om met zo'n ding om je nek te lopen. Bij deze audio tour werd het over een hele andere boeg gegooid. Hij duurde twee uur en iedereen die vertelde heeft iets met de gevangenis te maken gehad. Oud gevangenen vertelden over hun ervaringen en de ontsnappingen die gedaan waren en oud officieren vertelden hoe het was om met hun familie op het eiland te wonen. De verhalen waren super interessant, vooral die van de ontsnapping van drie gevangenen. Omdat de gevangenis op een eiland staat, is het extra lastig om te ontsnappen. Als je het haalt moet je het koude water nog maar zien te overleven. De drie gevangenen die ontsnapt zijn, zijn nooit meer terug gevonden. Er wordt gezegd dat ze het niet hebben overleefd. Een van de sprekers vertelde dat hij zeker weet dat ze naar Zuid Amerika gevlucht zijn, ze waren namelijk Spaans aan het leren. De vraag of ze het overleefd hebben, heeft me dagen beziggehouden. Het was een briljante ontsnapping, dus ergens wil ik graag geloven dat ze het gehaald hebben.
Na twee uur vond ik het heel jammer dat het al afgelopen was. Marc was net zo enthousiast, dus we zijn nog even op het eiland gebleven om een extra rondje te lopen. Daarna zijn we nog even in de boekwinkel gaan kijken, waar een van de oud gevangenen zijn boek aan het signeren was!

We hadden de goede dag uitgekozen om naar Alcatraz te gaan, want de volgende dag begon het met stormen. Het was de ergste storm in meer dan 20 jaar geloof ik. We hebben lekker de hele dag binnen gezeten om koffie te drinken en lekker te eten. We hadden nog wat dingen gepland om te bekijken in de stad, maar helaas hadden we allebei niet zo'n zin om ons een weg door de storm te banen.

De volgende dagen zijn we weer een stukje verder omhoog gegaan langs de kust. Het regende iedere dag de hele dag helaas. We hadden het nog wel prima naar onze zin in het busje, het was alleen jammer dat we niet goed van de omgeving konden genieten. We langs het Redwood Forest, The Avenue of the Giants en de drive thru boom gekomen, wat echt prachtig was. Helaas hebben we amper rondgelopen, omdat het gewoon te koud en nat was. Wel hebben we, buiten de agressieve eekhoorns die ons haast aanvielen, hier voor het eerst echt wild gespot! Er stonden drie grote elanden naast de weg. We waren zo blij dat we eindelijk wat zagen, dat we zijn omgedraaid op de snelweg en drie keer zijn langsgereden om foto's te maken. Het komt niet vaak voor dat we echt geluk hebben als het om wilde dieren gaat. De beren waren in hun winterslaap en hoewel het de perfecte tijd is om walvissen te spotten, lieten die zich ook niet zien. Wel hebben we nog zeekoeien aan de kust gezien, maar dit was niet zo'n big deal want die liggen het hele jaar door op dezelfde plek volgens mij. Ze zijn zo dik dat ze amper kunnen bewegen, dus die zijn niet te missen. Volgende keer vragen we Rick toch maar weer mee, die heeft altijd geluk. Al het wild sprong in Australië letterlijk voor de auto.

Na de scenic drive door het bos kwamen we aan in Portland. De stad waar een deel van wie is de mol is opgenomen! De stad is niet zo groot en prima in twee dagen te doen. Natuurlijk zijn we als eerste naar de bekendste boekwinkel gegaan, die letterlijk een heel blok groot is. Hij heeft vier verdiepingen en heel veel verschillende kamers. Als er iets is wat we allebei altijd leuk vinden, is het wel naar de boekwinkel gaan. We kunnen daar uren in Lonely Planets en andere boeken bladeren zonder eigenlijk wat te kopen.

Na een uurtje boeken kijken zijn we naar een andere bekende winkel in de stad gegaan: Voodoo Doughnuts! Deze winkel is het paradijs op aarde. Ik heb nog nooit zoveel soorten donuts bij elkaar gezien! We hebben er een aantal geprobeerd en van Maple sirup met bacon tot Oreo met pindakaas, ze waren allemaal heerlijk. Uiteindelijk zijn we een biertje gaan drinken in een van de 50 brouwerijen in de stad. Echt een topdag!

Na Portland waren we eigenlijk al bijna bij Seattle. We hebben nog even een korte tussenstop gemaakt in Olympia, een stad vol gekken. Het was ons al opgevallen dat er heel veel daklozen zijn in de US. Op iedere hoek van de straat staan er wel vijf. In Olympia leek het nog net even erger. In het cafe waar we zaten zijn we verschillende keren aangesproken en er is zelfs een liedje voor me gezongen. Men is daar volkomen gestoord! We gingen er zelf bijna raar van doen. Nou ja, de koffie was in ieder geval lekker.

Toen we in Seattle aankwamen hebben we meteen het busje ingeleverd. We hadden het busje gehuurd bij Escape Campervans, die eigenlijk pas vanaf half april opengingen in Seattle. Omdat er een fout was gemaakt op de website, werd er voor ons een uitzondering gemaakt en mochten we met heel veel korting toch naar Seattle rijden. Een echte aanrader voor iedereen die aan een road trip zit te denken!
We zijn door de manager afgezet bij de trein en zijn toen de stad in gegaan.

Tot nu toe vind ik Seattle een van de leukste steden waar we geweest zijn. Het centrum is vrij compact en er is een super leuke markt waar je heerlijk kunt eten. Vooral de Russische pasteitjes zijn een aanrader! 's Avonds zijn we naar een van de brouwerijen geweest voor een biertje. De hele avond is, zoals altijd eigenlijk, flink uit de hand gelopen. Ach, het was onze laatste avond dus het mocht ook wel.

Al met al kunnen we allebei zeggen dat de USA een van onze favoriete vakantie bestemmingen is geworden! We hebben de kilo's die eraf waren gegaan in Zuid Amerika er weer flink aan gegeten in alle hamburgertenten, want ja je moet jezelf toch verwennen als het steeds blijft regenen.
We komen zeker terug, en dan waarschijnlijk in de zomer!

Wat betreft de hele vier maanden, het was top! We hebben weer zoveel gezien, meegemaakt en gelachen. Reizen is met Marc, ook al hebben we soms mot of zijn we het niet met elkaar eens, gewoon het allerleukst! En ja, dat ligt ook aan het feit dat hij altijd weet waar ik mijn spullen hebt gelaten als ik ze weer eens kwijt ben.

Nu beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk in ons leven. Marc verhuist naar Amsterdam en pakt zijn baan weer op, maar dan in een nieuw jasje. Ik ben, zoals ik al heel lang wil, een keer alleen op vakantie.
We zullen het reizen voorlopig weer even moeten missen, maar dat is niet erg! Er staan genoeg nieuwe dingen te wachten waar we allebei super veel zin in hebben.

Maar eerst nog even NEW YOORK, NEW YOOOOOOORK (tumtum tumtumtum, tumtum tumtumtum). Tot over 10 dagen, ik mis jullie!

Heel veel liefs,

Steef