Singapore & Java!

Hoi allemaal!

We hebben twee ontzettende drukke weken achter de rug! Na ons laatste bericht vanuit Thailand hebben we vrijwel meteen een ticket geboekt naar Singapore. Daar zouden we twee nachten slapen om vervolgens door te vliegen naar Java.

Singapore was ontzettend gaaf! Het was een ontzettende opluchting voor ons dat alles er schoon is. De straten zien er mooi uit, geen open riolen en geen stank! Er ligt een goed metrostelsel onder de stad, waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt! Marc had nog steeds last van zijn voet dus kon geen lange afstanden lopen.
Singapore is een hippe zakenstad met veel moderne restaurants en bars. Wij verbleven in China Town, wat in een woord geweldig was! China Town is in iedere stad toch altijd een hele beleving, maar hier was het toch nog net even wat leuker omdat er zo ontzettend veel Chinezen in Singapore wonen. Er staat een gigantische tempel in het midden die zeker een bezoek waard is. Het eten is spotgoedkoop, in tegenstelling tot de rest van de stad.
'S avonds hebben we heerlijk door de Gardens by the Bay gelopen. Dit is waar je de grote lichtbomen kunt vinden, de echte trekpleister van de stad.
Zoals jullie horen hebben we ons dus prima vermaakt!
Na een aantal dagen Singapore was het eindelijk tijd voor Java. Na een vlucht van een uur kwamen we aan in de hoofdstad Jakarta. Dit is zonder te twijfel de smerigste stad waar ik ook geweest ben. Het riool water loopt gewoon langs de kant van de weg. Toen we, op advies van het hostel, een kijkje gingen nemen in de smalle straatjes om daar wat te eten brak mijn klomp helemaal. We hebben markten gezien in Bangkok waar de ratten weg sprongen als je eraan kwam, maar dat vond ik niets vergeleken met deze markt. Onze eetlust was vrijwel meteen weg toen we zagen en roken wat er verkocht werd. Daarnaast stonden de kraampjes aan een van die open riolen. We zijn zo snel als we konden weer terug gegaan naar de hoofdstraat en vanaf daar (met gevaar voor eigen leven langs de kant van de weg want er zijn amper voetpaden) naar Batavia gelopen. Daar zijn we een stuk beter over te spreken! Batavia is het oude stadscentrum/plein van Jakarta waar veel oude Nederlandse gebouwen staan. Batavia was tijdens de VOC jaren het Nederlandse hoofdkwartier in Azië. We houden nogal van geschiedenis dus dit vonden we reuze interessant. We hebben twee dagen lang een beetje op het pleintje rondgehangen, omdat er verder niet veel te doen is in Jakarta. We kregen trouwens wel even de schrik van ons leven toen we voor het eerst het plein op liepen. We werden belaagd alsof we filmsterren waren. Iedereen wilde met ons op de foto en wilde interviews met ons doen. Ze vonden Marc 'very handsome' en mij 'tall and beautiful'. Menig kind werd onze kant op geduwd door ouders, zodat ze snel een foto konden maken. Marc kon de druk van al zijn vrouwelijke fans haast niet aan en moest door mij meegesleurd worden voordat hij cd's met handtekening ging uitdelen (geintje). Al met al dus een bizarre beleving.
Na twee dagen waren we de sterren status (en de open riolen) zat en zette we koers naar Yogyakarta. Leuke stad dicht bij de hindoeïstische tempel Prambanan en de boeddhistische heilige plaats Borobordur. Prambanan vonden we het allermooist. Het zijn een aantal tempels bij elkaar die gebouwd zijn rond de 8e eeuw. Tijdens de aardbeving van een paar jaar geleden zijn grote delen ingestort. Het meeste is weer opgebouwd en het hele tafereel is werkelijk adembenemend bij zonsondergang. Borobordur is bekender en de grootste trekpleister in Indonesië. Men is er nog niet helemaal over uit wat het nu precies is, maar het is ook gebouwd rond de 8e eeuw. Het 'gebouw' is in verschillende lagen/ verdiepingen opgebouwd en eindigt in een aantal ronde lagen aan de top. Rondom de top vind je allemaal stoepa's. Deze zien er een beetje uit als grote klokken uit een kerk. (Kun je je er totaal niets bij voorstellen? Schroom niet om het even op google op te zoeken haha). Boeddhisten gaan hierheen om te mediteren. De plaats zou een rustgevende werking hebben.
In Yogyakarta hebben we verder een beetje rustig aan gedaan en de stad verkend in een becak. Grappig fenomeen trouwens. Het is een fiets met drie wielen en een houten bankje aan de voorkant waar twee mensen in zouden moeten passen. Door mijn dikke kont ging dat natuurlijk totaal niet en moest Marc zich uit alle macht vasthouden om er niet uit te vallen. Daarbij werden we voortgeduwd door een heel oud mannetje die ons amper de berg op kreeg. Kortom, een hilarische ervaring. Het lieve mannetje was Nederlands aan het leren en had een boekje in zijn becak voor als hij even geen klanten had. Wij moesten hem de zin 'Ik ben sterk genoeg om jullie naar de plaats van bestemming te brengen' leren terwijl we de berg op reden. Hijgend en puffend kwam de zin eruit en we waren even bang dat hij het lootje ging leggen. Uiteindelijk was hij toch sterk genoeg om ons naar de plaats van bestemming te brengen en hebben we hem extra fooi gegeven voor alle moeite.
Na een paar leuke dagen in en rondom Yogyakarta hebben we de nachtbus genomen naar Denpasar, de hoofdstad van Bali. Van alle fiasco's die we meegemaakt hebben tijdens onze reis, staat dit toch wel op nummer 1. De reis zou 14 uur duren en vol frisse reismoed gingen we om 12 uur 's middags in de bus zitten tussen alle locals. Wat een heerlijke stoelen hadden we! Ze hadden een beensteun en konden bijna helemaal naar achteren worden geklapt. We konden in ieder geval lekker slapen voordat we zouden komen rond 2 uur 's nachts. Rond een uur of 5 werden er bonnen uitgedeeld en stopten we ergens om te eten. Dit hadden wij natuurlijk alweer verkeerd begrepen en stonden met al onze bagage naast de bus, klaar om van bus te wisselen. Marc had iets opgevangen wat leek op 'bus end here'. Nadat alle bagage weer in de bus zat, zijn we heerlijk gaan eten. Terug in de bus zijn we vrijwel meteen in slaap gevallen en werden af en toe versuft wakker als we de bocht om gingen. Rond half 3 's nachts vroegen we ons af of we er al bijna waren. We hadden er immers al meer dan 14 uur op zitten. Vijf minuten later werd onze vraag beantwoord, we waren pas bij de ferry naar Bali. We zijn lekker weer verder gaan slapen en kwamen uiteindelijk om 9 uur aan in Denpasar. Ja, jullie horen het goed. De bus had 7 uur vertraging!!! Eenmaal uit de bus hebben we een taxi gepakt naar Amed, een plaatsje aan de noordkust waar we een hotel hadden geboekt. Die reis bleek ook nog eens drie uur te duren. Toen we eenmaal in de taxi zaten kwam
Marc er al snel achter dat al zijn geld uit zijn portemonnee was en dat zijn tablet niet meer in zijn tas zat. Het kan niet anders dat dat in de bus gebeurd moest zijn terwijl we lagen te slapen. Ik heb ook meteen in mijn tas gekeken en bij mij was er gelukkig niets weg. Marc had zijn tas onder zijn stoel was onze conclusie, daar konden ze natuurlijk makkelijk bij.. Met een katerig gevoel kwamen we eindelijk aan in Amed. Het hotel was erg mooi en het uitzicht nog mooier! Marc was nog wel verdrietig en boos, maar probeerde zich erbij neer te leggen. We gingen hier 4 dagen genieten! Op de derde dag wilde ik de batterij van mijn camera op gaan laden, want ik wist dat hij bijna leeg was na al die tempels. Toen ik in het hoesje keek zag ik dat mijn camera vervangen was door een blikje frisdrank. De vuile ratten hadden dus toch ook in mijn tas gezeten. Ik merkte het eerder niet, omdat het gewicht van het blikje vrijwel hetzelfde was als van mijn camera. Het allerergste is dat alle foto's van de afgelopen negen maanden weg zijn. Gelukkig hebben we de foto's van de eerste drie maanden op een harde schijf staan. We balen ontzettend, want we hadden zoveel prachtige foto's gemaakt! Marc heeft zelf veel foto's op zijn telefoon staan, maar die zijn natuurlijk niet zo mooi als de foto's van de camera.
We zijn de volgende dag meteen naar Kuta gegaan om daar aangifte te doen. We zitten momenteel nog steeds in Kuta en we doen vrij weinig. We hebben best veel gedaan de afgelopen tijd, dus we gunnen onszelf een beetje rust. Rachel komt over twee dagen aan en dan gaan we ons weer druk maken over dingen bekijken en bezoeken.
Tot die tijd: niet meer aan onze gestolen spullen denken en vooral genieten van het niets doen!

Tot snel!

Liefs,

Marc en Steef