De avonturiers in Thailand

Dag lieve familie en vrienden!

Wat is Thailand mooi! Bangkok was voor ons wel even een cultuur shock. Op het eerste gezicht is het een vrij gehavende maar mooie stad. Het lijkt wel of alles aan elkaar getimmerd is door iemand met twee linkerhanden. De elektriciteitskabels hangen overal los en je hoort ze altijd een beetje knarsen. Ik kreeg meteen een flashback naar het knarsende stopcontact in mijn kamer die met zekeringen aan elkaar vast zat. Naar verloop van tijd ging het knarsen over in rook en hebben we op het nippertje een catastrofale brand kunnen voorkomen. Anyway, met een half oog op de kabels zijn we door de stad gelopen. Het is er vooral druk en erg warm. Op iedere hoek van de straat is er eten te vinden. Je kunt van alles krijgen, van yoghurt met vers fruit tot gefrituurde kikkers en sprinkhanen. Meelwormen en kakkerlakken zijn hier ook een specialiteit. Wij vonden het er toch niet zo smakelijk uitzien, dus hebben vriendelijk bedankt!
We zijn de eerste dag naar het Jim Thompson huis geweest. Dit is een huis dat (je raadt het wel) Jim Thompson heeft laten bouwen tijdens de tweede Wereldoorlog. Na de bouw is tijdens een tripje naar Maleisië verdwenen en nooit meer terug gevonden. Arme man, maar hij heeft wel een mooi typisch Thais huis achtergelaten.
Na wat cultuurgesnuif in en rondom het huis zijn we via een woonwijk teruggelopen naar ons hostel. Tot ik zag hoe de mensen daar leven had ik me dat niet kunnen voorstellen. Iedereen woont in kleine houten krotten en je struikelt over zwerfkatten en honden (we willen ze allemaal aaien en meenemen). Dan denk je bij jezelf: ach die arme mensen, ze hebben het vreselijk hier.. Vervolgens kijk je nog een keer goed en zie je dat ze gewoon met de nieuwste iPhone, Samsung en iWatch zitten! Ik wist dat Aziaten verzot zijn op technologie, maar dat dat zo ver ging had ik niet verwacht. Wij zijn er daarna van uit gegaan dat de meeste mensen niet anders gewend zijn dan de krotten en er daarom hun hele leven in wonen.
's Avonds hebben we gegeten bij Din Tai Fung, ons favoriete dumpling restaurant. Ja, het is een keten dus het zit overal (hoera!). Ik prijs de dag dat ze een keten openen in Amsterdam.
De volgende dagen zijn we druk geweest met ons kapot zweten, tempel bekijken, ons kapot zweten, Boeddha bekijken en ons kapot zweten. We zijn ook nog een dagje naar de floating markets geweest, dat is twee uur rijden van Bangkok. Het zijn allemaal kanaaltjes vol met kleurrijke bootjes, waar je al varend veel eten en andere handelswaar kunt kopen. We kregen ook een kleine pup aangeboden voor 50 Baht (1,30€). Het was nog een zuigeling, maar zijn moeder was nergens te bekennen. Ik had mijn tas al open, maar Marc bracht me bij zinnen. We konden hem niet meenemen, zou veel te lastig worden met reizen en vliegtuig:(. Nadat we bij waren gekomen en uitgehuild waren om het zielige hondje hebben we daar ook nog een boottour gedaan van maar 3 euro! We dachten in eerste instantie dat we door de kanalen gingen varen en eten konden kopen, maar schenen bij een drie uur durende tour ingestapt te zijn langs allemaal tempels en veel monniken.
Na Bangkok zijn we met een trein naar Chumphon gegaan. Een geweldige dag, want het was mijn verjaardag! Als klap op de vuurpijl hebben we bij de KFC gegeten, heerlijk!!! We hebben toen ook besloten om onze reisplannen aan te passen en Maleisië en Singapore over te slaan, zodat we wat meer tijd zouden hebben op andere plekken in Thailand.
Vanuit Chumphon zijn we met een boot naar Koh Tao gegaan om daar te beginnen aan ons duik avontuur! Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik een hekel heb aan zwemmen en water, dus het was al een overwinning dat ik überhaupt al betaald had. Ik kon niet meer terug. Marc is een echte waterrat, dus die vond het al vanaf het begin helemaal geweldig.
Tijdens het eerste half uur van de zwembad sessie had ik al besloten dat ik niet doorging. Ik werd doodsbenauwd van al dat water. Marc heeft verwoede pogingen gedaan om me om te praten en uiteindelijk heb ik toch besloten om de eerste duik even af te wachten. Dat ging eigenlijk vrij goed en toen heb ik het toch maar helemaal afgemaakt! Ik heb me masker meerdere malen vol met water gehad, me hand opengehaald aan een grot en ben uit de boot gedonderd met al me equipement aan, MAAR I'm still standing! Marc heeft het op zijn duimpjes gedaan en vond het allemaal geweldig. Gelukkig heeft een van ons ervan genoten denk ik dan maar! (Haha, nee ik vond het ook wel leuk)
Nadat we onze PADI gehaald hadden en we dus overal ter wereld kunnen fun diven, zijn we naar het volgende eiland gehopt en wel Koh Phangan. Ja jullie horen het goed, HET eiland van alle geweldige full moon party's! Op de eerste dag sloeg het noodlot al toe. We hadden scooters gehuurd en waren rustig aan het rondtoeren toen Marc in de bocht over een beetje zand uitgleed en met scooter en al over de weg lag. Ik hoefde hem nog net niet van het asfalt te schrapen, maar het scheelde weinig. Zijn voet en hand lagen open en de scooter was natuurlijk beschadigd. 's Middags ging zijn voet ook ineens erg pijn doen, waardoor hij amper nog kon lopen. We hebben de scooters de volgende dag ingeleverd en Marc moest een aardig bedrag betalen aan de verhuurder. Ze wilden ons eerst 11.200 baht laten betalen. Dat staat gelijk aan 280 euro. Dat is een immens bedrag hier, dus uiteindelijk hebben we kunnen afdingen tot 3000 baht (de borgsom). De volgende dagen hebben we vooral rustig aan gedaan. Marc met zijn voet omhoog en ik in bed omdat ik ziek was geworden.
We zijn nu in Krabi en voelen ons allebei weer iets beter. Ik ben bijna helemaal beter en Marc heeft iets minder pijn aan zijn verstuikte voet.
De volgende catastrofe heeft zich aangediend: het weer! Zoals jullie misschien weten is het regenseizoen in Thailand. Vaak merk je daar niets van, maar wij natuurlijk wel. (Zie filmpje sfeerimpressie op Facebook) Het regent al twee dagen onophoudelijk en we zitten een beetje vast op onze hotelkamer. We balen behoorlijk want Railay Beach, 10 min hiervandaan, is een van de mooiste stranden van Thailand. Het is tijd om onze reisplannen weer aan te passen en maken dat we hier wegkomen. Jammer dat we Phuket, Koh Phi Phi en Railay Beach missen.. Daar moeten we nog maar een keer voor terugkomen.
Papua Nieuw Guinea, China, Japan, de Filippijnen, Sumatra en Korea zijn de Revu al gepasseerd. We hebben uiteindelijk voor Java gekozen, omdat dat het dichtste bij Bali ligt. We moeten op 1 oktober op Bali zijn, omdat onze vriendin Rachel dan aankomt! Daar gaan we drie weken Indonesië mee verkennen:).

We gaan zo de tickets boeken naar Singapore. Daar blijven we een dag of twee en boeken dan een vlucht naar Jakarta. Waarom niet he jongens? Je leeft maar een keer;)!

Tot snel!

Veel liefs,

Marc en Steef